आद्य _ādya

1

आद्य a. [आदौ भवः यत्]

1 First, primitive, being at the beginning.

-2 Being at the head, excellent, un- paralleled, pre-eminent, foremost; योगी परं स्थानमुपैति चाद्यम् Bg.8.28;11.31;11.47;15.4. आसीन्महीक्षितामाद्यः प्रणवश्छन्दसामिव R.1.11.

-3 (At the end of comp.) Beginning with, and so on; see आदि.

-4 Immedia- tely preceding; एकादशाद्यम् Śrut.27 immediately before the 11th, i. e. 1th; so संयुक्ताद्यम् 2.

-5 Eatable (अद्ण्यत्); वयमाद्यस्य दातारः Praṣna Up.2.11; हितं च परिणामे यत्तदाद्यं भूतिमिच्छता Pt.4.22.

-द्याः m. (pl.) A class of deities.

-द्या 1 An epithet of Durgā.

-2 The first day (तिथि) of a month.

-द्यम् 1 The beginning.

-2 Grain, food.

-3 A kind of funeral ob- sequial ceremony (पितृश्राद्धभेद).

-Comp. -कविः 'the first poet,' an epithet of Brahmā or Vālmīki; see आदिकवि.

-कालिक a. Seeing only the present (वर्तमान- मात्रदर्शिन्); आद्यकालिकया बुद्ध्द्ध्या दूरे श्व इति निर्भयाः Mb.12. 321.14.

-बीजम् the primary or material cause of the universe, which, according to the Sāṅkhyas, is प्रधान or the inanimate principle.

-माषकः a measure of five guñjas (about. 17 1/2 grains Troy).

2

आद्य see under आदि.